به گزارش خبرگزاری حوزه، سفرنامه «گاو و فلفل» به قلم علی بهاری با نگاهی به سفر هشت طلبه جوان به هندوستان و وقایعی که برای این گروه رخ می‌دهد، از سوی کتابستان معرفت منتشر شد.
سرکار خانم ریحانه عارف‌نژاد در توصیف این کتاب نوشته است:
دربارۀ نسبت کتاب‌ها با مسافرت حرف‌های زیادی می‌زنند. مثلا می‌گویند کتاب مثل قالیچۀ پرنده است. می‌توانید سوارش شوید و درحالی‌که از روی مبل راحت خانه تکان نمی‌خورید، به جاهایی سفر کنید که بدون آن کتاب نمی‌توانسته‌اید. شاید برای همین است که مردم خیلی سفرنامه‌ها را دوست دارند. تازه، هزینۀ کمتری هم برای بلیط سفر پرداخت میکنند و اقامتش هم که رایگان است!
مبلغان بدون ارز!
قبول دارید که بخشی از لذت سفر، به روزهای قبل از آن است؟ دوندگی‌ها و انجام کارهای قبل از یک سفر خارجی گران‌قیمت، خودش به قدر کافی ماجرا به همراه دارد. نویسنده از روزهای قبل از سفر شروع به روایت میکند. از اینکه چندتا از طلبه‌های حوزه علمیۀ قم در سال ۱۳۹۷، چه دنگ‌وفنگهایی برای هماهنگی‌های سفر دارند. از تأمین بودجۀ مسافرت گرفته تا پیداکردن جا و مکان در هند. هندی که در ذهن خیلی از ما، مقصد بی‌نظیر و زیبایی برای گردشگری‌ست.
اما قرار است همه‌چیز با تصورات این گروه کوچک متفاوت باشد. هند شگفتانه‌های زیادی برایشان در نظر گرفته و هرروز غافلگیری جدیدی رو میکند! نویسنده و همسفرانش، به موقعیت‌های بی‌نظیری برای آشنایی با زوایای مختلف این کشور برمیخورند. مثلا روزهای پایانی این سفر حدودا بیستروزه، با ماه محرم همزمان میشود و این یعنی فرصتی تکرارنشدنی برای شرکت در مراسم‌های عزاداری هند.
شنیدن کی بود مانند دیدن؟
همسفر خوب، از چیزهایی است که سفر را لذتبخشتر میکند. جمع کاملا دوستانه است و بساط شوخی و خنده در هر شرایطی به‌پاست. رعایت احکام دینی در جوار گاوپرستها، خواندن دعای فرج در معبد، دردسرهای انگلیسی صحبت‌کردن با هندوها و رفقایی که مدام دنبال موقعیتی برای معرفی اسلام به اینوآن هستند صحنه‌های جذابی را رقم می‌زنند. جدای از بار طنزی که بعضی اتفاقات دارند، شوخ‌بودن نویسنده هم به نمک آنها افزوده و لحظات مفرحی را رقم میزند. نثر کتاب بسیار صمیمی و خوش‌خوان است و به راحتی نمی‌شود آن را زمین گذاشت.
پس این سفرنامه چه چیزی کم دارد؟ عکس! این طلاب علاوه‌بر شرکت در جلسات مختلف، از مکان‌های دیدنی زیادی در دهلی و لکهنو بازدید میکنند. مثلا تاج‌محل، گورودوارا بنگلا صاحب، معابد سیک و حسینیۀ آصفی که بزرگ‌ترین حسینیۀ دنیاست، اما هیچ عکسی از آنها در کتاب نمی‌آید. نویسنده تلاش کرده تا جای خالی عکس‌های سفر را با توضیح و توصیف پر کند.
اهل سفر، اهل نوشتن
«سای‌بابا هم پیرمرد اهل دلی بوده است که عمرش را به تهذیب نفس، قناعت، کمک به مردم و دوری از چیزهای فناپذیر گذرانده و بیش از صدسال پیش هم از دنیا رفته است. بازار معبدش پررونق است و ظاهرا حاجت هم می‌دهد... آنقدر مشتاقان سای‌بابا و محتاجان درگاهش را آنجا دیدیم که آقای صالح به شوخی پیشنهاد کرد اگر حاجتی داریم، سای‌بابا را نزد خدا واسطه کنیم و من هم گفتم: «اینجوری به دلم نمی‌چسبه! بشینید قشنگ یه امین‌الله بخونیم!»
«گاو و فلفل»، اولین کتاب «علی بهاری»ست. طلبه‌ای که اهل ادبیات و نوشتن است. او در سفرنامۀ جمع‌وجورش سعی کرده تا هرچه که از هند و شرایط اجتماعی آن میبیند را عیناً و با چاشنی طنز برای مخاطب تعریف کند. اگر برای روزهای بلند پیش رو، برنامهای برای سفر خارجی و حتی داخلی ندارید، گاو و فلفل قالیچۀ پرندۀ خوبی برای گردشگری‌ست!
نظر شما